Merry Christmas!!!

C:
Op de eerste plaats willen wij natuurlijk iedereen vanaf deze mooie plek een heel gelukkig kerstfeest wensen! Het is immers eerste kerstdag en velen van jullie lezen al een tijdje mee.
Onze kerstavond was rustig en niet echt spectaculair. Wel bijzonder te realiseren om in Canada te zijn en het voelde goed. Dit jaar geen boom en uitgebreid cadeautjes, geen echt kerstdiner of kerstvisite.
Sneu? Alleen? Zielig?
Nee, zo hebben wij het zeker niet ervaren.
Belangrijkste: we waren samen met z'n viertjes, genoten van het feit in Canada te zijn en dat vooral samen te doen. Met natuurlijk in gedachte (en op Skype!) veel mensen die ons lief zijn. Alle bovengenoemde opsmuk maken niet de kerstgedachte. Wel het feit je goed te voelen op de plek waar je bent en met wie je bent.

Maar genoeg serieus geneuzel.
Erik en ik vinden onze verhalen deze reis een tikkie saai. Op andere trips maakten we nog wel eens geinige dingen mee die we jullie in geuren en kleuren konden vertellen, maar deze keer verloopt alles voor ons doen redelijk normaal. Of we raken steeds meer ingeburgerd hier, dat zou ook kunnen.
Wat wel bizar is dat ik me moest verstoppen vandaag voor "opdringerige" buren of onze verhuurder Colin. Maar heus.
Ronda de buurvrouw had al "gedreigd" nog eens langs te komen en Colin belde dat hij hout voor de open haard wilde langs brengen en graag een "cup of coffee" met ons wilde drinken. Laat ik daar nou net geen zin in hebben.
Erik en Myrthe zijn nog naar de Mall geweest voor wat kerstinkopen en Mees en ik wilden heerlijk op de bank weg zakken en een kerstfilm kijken. Nadat E en M de deur uit waren draaiden we deze op slot, sloten de gordijnen op de gang en "verstopten" ons in de woonkamer. Een voordeel als je in een kerk woont: de ramen zijn klein en voorzien van glas in loodramen waar je niet doorheen kunt kijken. Mees en ik hebben genoten van de rust. Zeker als je bedenkt dat zowel Colin als Ronda spraakwatervallen zijn. Vandaag dus genoten van een relaxte dag. Heerlijk om niet op tijd uit bed te moeten en ergens een afspraak het hebben. Het weer was ook niet toppie. De temperatuur steeg boven nul en het regende zelfs af en toe. Morgen wordt er weer sneeuw verwacht, dus dat ziet er al wat beter uit.

E:
Diezelfde Colin belde me trouwens vandaag twee keer.
De eerste keer dus om te vragen hoe laat hij het hout zou brengen voor de kachel (dat stond al een week achterop zijn truck) zodat we konden genieten van een wonderful Christmas Eve.
De tweede keer om te vragen of de kachel het ook wel goed deed. Door de wind kon de schoorsteen wel eens moeilijk trekken en hij was bang dat we het ding niet aankregen. Toch aardig, niet?
Ik kon hem melden dat alles het prima deed en dat de brandweer die een paar minuten daarvoor door de straat reed in ieder geval niet voor ons kwam.
Droog antwoord van Colin: "Of course not. He was drivin' Santa around".
Pardon?
Blijkt dat het hier in het dorp een traditie is om op Kerstavond de kerstman op de ladderwagen te zetten en met zwaailicht en sirene door het dorp te jakkeren.
Crazy Canadians...
De reden trouwens waarom hij nu elke dag belt is dat ik hem het nummer heb gegeven van mijn Canadese 06. De heb ik sinds een paar dagen en dat kost natuurlijk niks voor hem. Van tevoren stuurde hij alleen e-mails :-)
Die mobiel heb ik gekocht omdat toch veel mensen me hier vragen naar mijn "local number". Bellen naar Europa is toch ver weg blijkbaar en eerlijk gezegd weet ik ook niet wat het kost voor hen. Voor ons is het in ieder geval reteduur. Als ik iemand bel met mijn NL-mobieltje moet ik per minuut €1,05 aftikken. Daarbij maakt het niet uit of ik lokaal of overzees bel. Afgelopen week heb ik dus meer dan drie kwartier aan de lijn gehangen met mijn vriendjes in New Brunswick... En zij waren niet de enige.
Ik bedoel maar, zo bel ik in m'n eentje de jaarbonus van Aad Scheepbouwer van de KPN bij elkaar.
Dus vanaf nu gaan alle gesprekken naar en van Canadezen via mijn Rogers-mobieltje. Ook handig als Claudia me wil bellen als ik hier ben. Scheelt serieus een slok op een borrel.

C:
Groot avontuur trouwens vandaag: ik heb de was gedaan. Als jullie de machines hier zouden zien, dat zouden jullie begrijpen dat dat echt een spannende ervaring is.
Het begon er afgelopen week al mee dat ik een wasmiddels moest kiezen. Thuis ben ik absoluut niet merktrouw of gericht. Ik kies dat wat in de aanbieding is en ben daarover tevreden.
Hier kon ik geen enkel vertrouwd merk vinden. Sterker nog: het kostte me aardig wat moeite om er achter te komen DAT ik het in de wasmachine kon gooien en niet de parket ermee moest boenen.
Uiteindelijk een keuze gemaakt.
Vandaag dan eerst de wasmachine gevuld nadat ik de vuile was in eerste instantie in de droger had gestopt. Oeps, verkeerde apparaat! Nadat ik het juiste gevonden had, bleek dat ik eerst het wasmiddel op de bodem had moeten kieperen en dan de was er in. Dus hup, de hele bups eruit, wasmiddel er in, was er bovenop en dicht die handel.
Kies je programma: hot/hot, warm/cold, warm/warm, cold/cold...
HUH??????? Ik gokte op warm/cold.......
Eerst deed 'ie het niet, maar gelukkig vonden we ergens een schakelaar en de machine begon te ratelen. Voor alle zekerheid de deur stevig achter ons dichtgetrokken. Stel alles ging fout, dan gutste het water niet gelijk de gang in.
Na een tijdje gaan kijken: machine klaar, de was was nat (schoon weet ik niet), dus de hele zwik in de droger. Ook daar een wirwar aan mogelijkheden, gekozen voor "normal" en hopen maar weer op een goede afloop.

Regel in huize Duijsens: Erik geeft mij NOOIT iets cadeau met een stekker. Never, Nooit! Maar eerlijk is eerlijk, als ik hier zou wonen en ik kreeg op kerstavond een mooie Miele wasmachine cadeau met droger....... geen gelukkigere vrouw dan ik! Een pak Dash erbij en ik straal tot Pasen!

E:
Ronda hebben we trouwens ook niet meer gezien, dus de zandzakken kunnen bij de deur weg.
Ik denk echt dat haar man haar serieus gevraagd heeft of ze nog helemaal goed snik was om dat eurotrash van hiernaast uit te nodigen op Christmas Eve.
Even hebben we overwogen om rond etenstijd voor de lol aan te bellen met z'n vieren, maar stel je voor dat ze ons toe had gebruld "great, come on in!". Weet niet of we dat hadden overleefd...
Claudia zei het al: vandaag is het trouwens gaan dooien! Jawel. Bij een temperatuur van 5 graden is de regen met bakken uit de lucht gekomen. Echt een ongelooflijke zooi meteen.
Vannacht gaat het dan weer een graad of vijf vriezen om morgen weer sneeuw voor de deur te hebben liggen. Dat wordt dan feest op de weg.
We rijden nl. naar de Niagara watervallen op eerste kerstdag.
Die willen we allemaal dolgraag een keer zien en met kerst is het er waarschijnlijk lekker rustig. Maar misschien is hier de wens de vader van de gedachte.
Want we zijn voorbereid op zeer toeristisch Niagara. Valkenburg a/d Geul tijdens de bouwvak is er niets bij schijnt het. De ene attractie naast de andere schreeuwt klaarblijkelijk om de aandacht.
Wel leuk trouwens is het verschil in perceptie. Maria en Dennis uit Orangeville waarschuwen ons voor de toeristentroep en attenderen ons op een mooi bewaard gebleven fort dat er vlakbij ligt. Ronda daarentegen adviseert ons in volle ernst om toch echt niet langer dan 5 minuten voor dat vallend water uit te trekken en daarna linea recta naar één of ander hotel te gaan waar ze een zwemparadijs hebben met alles d'rop en d'raan. Enne, dat fort is de moeite van het omrijden niet waard volgens haar...
Grappig hè? Maar we gaan toch maar voor het advies van de Europeanen in dit geval...

C:
Ook een hot item is het vinden van papieren zakdoekjes! Inmiddels heb ik ze, maar wel pas na een week zoeken.
Toen we vertrokken was ik al verkouden en had gelukkig door de hele bagage verspreid pakjes papieren zakdoeken. Bij ons eerste de beste boodschappenuitstapje wilde ik nieuwe kopen. Maar ze waren er niet!
Wel dozen tissues in verschillende soorten en maten, maar geen zakdoeken.
Nu vind ik thuis een doos tissues nog wel handig, maar ik kan toch onmogelijk in mijn handtas (die ik niet heb) een doos tissues stoppen. Toevallig Maria gevraagd of het klopt dat deze niet of moeilijk te krijgen zijn, maar dat blijkt inderdaad een feit. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik gisteren in de A&P winkel in Orangeville heuse papieren zakdoeken vond. Kon ik gelijk een pakje opentrekken om mijn tranen van blijdschap te deppen.
Het doen van de boodschappen blijft trouwens écht anders. Enerzijds loop je verbaasd door de gangen over wat ze allemaal hebben en anderzijds vraag je je soms af waarvoor het allemaal dient. Het aanbod is mega en de verpakkingen meestal idem dito. Zo wilden we gisteren een pakje rijst kopen. Nog nooit bij de Appie een pak rijst van 8 kg gezien, maar hier liggen ze in tig soorten. Ik zag Erik er al mee op zijn schouders mee naar buiten lopen...
Vergeleken met de Maritimes zijn de boodschappen hier trouwens duur. In het oosten waren de prijzen vergelijkbaar met die in Nederland, maar dan 1 op 1 vertaald in dollars. Hier in Ontario is het echt een stuk duurder allemaal. Zeker als je er vanuit gaat dat je dollars verdiend en niet euro's.
Terugrekenen is nl. verleidelijk bij een wisselkoers van $1,70 voor je euro, maar niet reëel.

E:
Het valt ons sowieso op dat er wel echt een verschil is tussen de provincies hier. Ik heb afgelopen week tijdens een vergadering eens gekscherend gezegd dat volgens mij Canada niet bestaat, en dat werd ook direct bevestigd!
Het land is verdeeld in 10 provincies en drie territoria. Het motto daarbij is: als provincies regelen we zoveel mogelijk zelf. Als het echt niet anders kan dan dragen we bevoegdheden over naar de federale overheid. Wel stoer, maar het maakt dat de regelgeving tussen de provincies soms erg uiteen loopt. Gezondheidszorg wordt bijvoorbeeld altijd op provinciaal niveau geregeld, net zoals onderwijs en het grootste deel van de belastingen.
Soms verwarrend, maar het went vast en zeker snel. Voor zaken die mijn werk aangaan had ik het in ieder geval gelukkig gauw door...:-)

Morgen meer!