Wat minder tekst, wat meer beeld

Vanochtend had k de wekker gezet om 7:30 uur.
Kon ik mooi een ontbijt maken voor de rest van de familie die toch wel enigszins brak in Ontario aankwam gisteren.
Alleen, toen ik mijn ogen opendeed bleek al iedereen al vrolijk kwekkend beneden aan tafel te zitten... Die waren door het tijdverschil natuurlijk allang voor mij wakker.
Om 11:00 uur moesten we instappen in de Credit Valley Explorer: een bijzondere trein die in het seizoen dagelijks een oeroud traject rijdt van Orangeville naar Brampton en weer terug. In de 19e eeuw aangelegd om delfstoffen vanuit de regio naar het in opbouw zijnde Toronto te transporteren. Een prachtig traject dat voor het grootste deel door de vallei van de Credit River loopt. Heel bijzonder.
Op de terugweg werd gestopt bij Inglewood zodat de passagiers effe een frisse neus konden halen, c.q. een sigaret opsteken (neenee, ik ben al 12 jaar geleden gestopt).
Voor ons een mooie kans om een pak melk te halen in de plaatselijke convenience store want die was op. De conducteur stomverbaasd natuurlijk ("I've never seen a guy getting his groceries on this trip" ). Voor alles is een eerste keer en bovendien speelt het pak melk ons later op de dag nog wel een beetje parten.
Op de terugweg naar huis speciaal voor Mees even wat opgepikt bij de Taco Bell. Daar praat 'ie al maanden over... Gelukkig vond hij het helemaal geweldig dus het lange wachten is niet uitgelopen op een teleurstelling.
Weer in Mulmur aangekomen zijn de kids met Omi nog druk buiten in de weer geweest (kippen verzorgen, moestuin bekijken, onzin uithalen) en heeft Myrthe een halve dennenboom naar binnen gesleept om op de kachel te gooien (de naalden ruiken zo lekker...).
Later die middag ben ik met Myrthe en Smurf even de manege gaan zoeken waar we (Myrthe en ik) woensdag gaan westernrijden. Dat was maar goed ook want Crusty (zo heet die man) was niet makkelijk te vinden. Op de weg er naar toe alleen kwam vanaf de achterbank alleen de alarmerende vraag: "zeg pap, was dit pak melk niet eerst vol?", en zag ik in mijn spiegel Myrthe die een leeg 2 literpak melk omhoog hield. Inderdaad: dat van de trein! Waarschijnlijk is iemand er bij het uitstappen eerder die middag op gaan staan waardoor de hele inhoud in de auto is gelopen. Lekker... En ik maar kankeren bij Alamo dat hun auto's niet schoon zijn... :)
Eenmaal thuis hebben we de derrie maar zo goed als mogelijk uit het enkelhoog tapijt gesopt en zijn we verder blij dat het niet zo warm is. Verder stelt Myrthe heel droog vast de de melk volgens de verpakking nog 2 weken houdbaar is, dus voorlopig wel niet zal gaan ruften...
Vanavond tenslotte in Orangeville wat gaan eten. Wel OK, alleen jammer dat we het voor- en hoofdgerecht tegelijkertijd op tafel kregen gezet. Maar dat is eigenlijk niet de eerste keer dat ons dat gebeurd.
Het was een fijne dag. Mooi weer en we zijn blij dat we elkaar "live" hebben i.p.v. via de webcam.
Morgen krijgen jullie een beetje inspirerender verhaaltje. Vandaag dan maar wat meer om te kijken.

Houdoe